يادداشت سردبير٬ شماره ٢۴۶
سياوش دانشور
”انتخابات“ مجلس رژيم اسلامى

نمايش انتخابات مجلس رژيم اسلامى در نوع خود جزو بى رونق ترين مضحکه هائى بود که رژيم اسلامى براى کسب مشروعيت فرمال همواره به آن نياز داشته است. در اين نمايش حتى مدافعين دو آتشه و ياران قديمى جمهورى اسلامى شرکت نکردند. به اين معنا اين انتخابات ميخى بود بر تابوت کل استراتژى اى که "آزادى" را چه در حکومت و چه در اپوزيسيون بورژوائى در ”صندوق راى“ جستجو ميکند. بيش از پيش مسجل شد که امر آزادى بدوا از سرنگونى انقلابى و نفى کليت جمهورى اسلامى ميگذرد.

اما اين تمام مسئله نبود. مانند هميشه ”انتخابات“ صحنه کشمکش باندهاى حکومتى بود. اينبار جدال باندهاى راست حکومتى که پيش از انتخابات در جريان بود٬ قرار بود مقدمات پروژه حذف ”جريان انحرافى“ را فراهم کند. طرح سوال از احمدى نژاد در مجلس٬ جنگ اوباش طرفدار خامنه اى و احمدى نژاد بيرون مجلس٬ ابقاى رفسنجانى بعنوان دبير مجمع تشخيص مصلحت و حتى راى دادن خاتمى که دل هوادارانش را ريش کرد٬ همگى بر يک پروسه واحد دلالت دارند: تصميم بر حذف احمدى نژاد قطعى تر شده و يا شرايط آن بيش از پيش فراهم شده است.

اما اين جدالها هميشه وجود داشته است و پايه مادى آن نيروى سومى است که کل اين نظام را نميخواهد. پايان دادن به اين معرکه گيرى نيز با عروج جنبش سرنگونى انقلابى حکومت اسلامى ممکن است. امروز٬ بويژه در متن اوضاع منطقه و جهان٬ عروج جنبش توده اى براى سرنگونى حکومت اسلامى تنها راه خلاصى مردم در ايران است. *